Mi lobi SU
Door: Lonneke Bakker
Blijf op de hoogte en volg Lonneke
14 April 2015 | Suriname, Paramaribo
Hoi lieve lezers,
Het is alweer een tijdje terug dat ik iets van me heb laten horen. Inmiddels woon ik al bijna twee-en-halve maand in Paramaribo. Ik had niet verwacht dat ik dit ging zeggen, maar ik ben echt van mijn leven hier en van Suriname gaan houden. Ik baal er echt van dat ik al op de helft zit… ondanks dat ik ook echt niet kan wachten om mijn vriendinnen, vrienden en familie weer te kunnen knuffelen.
Het leven hier is fijn. Ik heb veel mensen leren kennen en dat maakt het nog meer als een thuis. Overal waar ik heen ga, feestjes, naar de stad, boodschappen, hardlopen… kom ik mensen tegen die ik ken vanuit hier. Naast dat ik veel stagiaires ken, begin ik ook veel Surinaamse mensen te leren kennen bijvoorbeeld vanuit stage of mensen die ik tegenkom. Wat ik bijvoorbeeld heel leuk vind, is dat ik elke week een paar keer het zelfde rondje hardloop. Bij het Academisch ziekenhuis waar ik dan langs kom, staan parkeerwachters. Zij herkennen me al en juichen me toe en wensen me een wel thuis als ik langsloop, echt heel grappig!
Ook ga ik veel met de andere stagiaires om. We hebben veel huisfeestjes, af en toe een BBQ en komen elkaar tegen met stappen. Het is erg leuk om hier ook vriendschappen op te bouwen.
De afgelopen maand heb ik weer veel verschillende dingen gedaan. Zo ben ik weer bij de vreemdelingedienst geweest met een grote stapel papieren om mijn MKV in orde te maken. Na 3,5 uur wachten is dat gelukt en nu duurt het nog twee maanden totdat ik echt de goede stempel heb…
Op stage ben ik nog druk bezig met de weerbaarheidstraining voor meiden die seksueel misbruikt zijn. Het is erg fijn om te merken dat de meiden je vertrouwen en dat er een band ontstaat. Echter was het wel in het begin erg wennen omdat zij een totaal andere cultuur hebben als wij. Daarnaast zijn er ook hele andere regels. Zo begonnen wij erover dat het niet de bedoeling was om je mobiel te gebruiken tijdens de training, dit is in Nederland heel normaal om te vermelden als je werkt met meiden rond de 16 jaar. Echter kwam toen naar voren dat al deze meiden helemaal geen mobiel hebben… Dat voelde wel even als een blunder.
Eind maart zijn Juul en ik mee geweest samen met drie andere stagiaires met een kamp van Kindertehuis Tamara. Dit kindertehuis is een crisesopvang voor kinderen tussen ongeveer vier en 18 jaar. Het was een erg bijzonder, leerzaam en vermoeiend weekend. Samen met de kinderen sliepen we op de grootste legerbasis van Suriname. We verbleven daar van vrijdag middag tot zondag middag. Beide ochtenden werden we rond vijf uur ’s ochtends gewekt om te sporten. Vervolgens gingen we ontbijten en ’s middags hebben we spellen gedaan, een speurtocht gedaan en gezwommen in een Colakreek. Voor mij was het erg leerzaam om mee te gaan. Alle kinderen hebben zo hun eigen problematiek en verleden. Ieder moet op zijn eigen manier benadert worden en dit was eerst een hele zoektocht. Geen enkel kind heeft een diagnose, maar kenmerken van bepaalde stoornissen kwamen al wel snel naar boven. Het was bijzonder om te zien dat de kinderen zo snel hechten aan je. Kleine kinderen die zich bijna aan je vastklampen voor liefde en aandacht. Maar ook de oudere kinderen en zelfs jongens kwamen stiekem een knuffel halen en vonden de aandacht heerlijk. Toen we zondag aan het eind van de middag terug kwamen, was ik helemaal gesloopt. Een heel weekend politieagentje spelen en continu aandacht geven kost best wat energie. Echter kijk ik wel terug op een heel leerzaam weekend en heb ik een voldaan gevoel. Alle kinderen die zoveel narigheid hebben meegemaakt, hebben een heerlijk weekend gehad, en daar heb ik een bijdrage aan mogen leveren!
Elke maandag en woensdag ga ik nog naar salsa les, dit is erg leuk! Ik vond het eerst een beetje saai worden omdat de pasjes elke week weer opnieuw herhaald werden. Maar samen met Pleunie heb ik de stoute schoenen aangetrokken en hebben we gevraagd of we naar de gevorderde mochten. Dit mocht en is heel erg leuk! Echt weer een beetje uitdaging!
Met Pasen ben ik samen met drie leuke stagiaires naar een festival geweest, Sunglam. Het was een heerlijke zonnige dag en het festival was op een strandje aan de Suriname rivier. We hebben eerst lekker aan de waterkant gezeten met een koud biertje. Later hebben we de hele avond met onze voetjes in het nog warme zand gedanst… Echt heel tof!
Tweede paasdag hebben Juul en ik heerlijk een dagje uitgerust aan het zwembad bij het Krasnapolski-hotel. Ondanks dat het bewolkt was, waren we goed bijgekleurd. De zon is zo fel, die houdt je niet tegen!
Vorige week was er de wandelvierdaagse in Suriname. Het is te vergelijken met de vierdaagse in Nijmegen maar dan heeft iedereen hier hele mooie klederdracht aan. We zijn een middagje wezen kijken: de sfeer was zo vrolijk en iedereen was kleurrijk! Er werd veel gedanst, muziek gemaakt en gelachen.
Ook zijn we naar Damaru geweest (van het liedje: ‘ik heb een tuintje in mijn hart’). Het was echt een Surinaams feestje, wij waren er bijna als enigste Nederlanders. De Surinaamse mensen kunnen zo goed dansen, erg leuk om mee te maken!
Afgelopen weekend zijn Juul en ik samen, op de fiets, naar de dierentuin geweest. Paramaribo Zoo is echt leuk! Totaal anders als in Nederland natuurlijk, maar zeker de moeite waard. Het is een kleine dierentuin en de verblijven van de dieren zijn niet allemaal optimaal. Toen we bij de struisvogels stonden, kregen we het helemaal benauwd. Als de struisvogels een keer tegen het hek zouden aantrappen waren ze los… Laten we daar maar niet aan denken!
Aankomende week gaan we nog lekker stappen, uiteten en hebben we een huisfeestje. Daarnaast ben ik druk aan het aftellen… Papa en mama komen al bijna naar Suriname! Wat een gek idee dat ze hier in mijn ‘Suriname leven’ komen. Maar wat heb ik er zin in om hun eerst plat te knuffelen en dan mee te nemen naar al het moois hier. Ik kan niet wachten!
Zoals jullie lezen verveel ik me zeker niet… Ik heb echt nog géén spijt gehad dat ik hier voor een half jaar ben gaan wonen. Ik laat snel weer wat van mij horen!
Oh ik vind het trouwens erg leuk om jullie (thuisfront) te spreken en te horen hoe het met jullie gaat, dus mocht je een keer tijd hebben… een appje, smsje, mailtje of even Skype/ Facetime is altijd welkom (gelukkig doe ik dit al best veel als ik tijd heb).
Heel veel liefs,
Lonneke
Het is alweer een tijdje terug dat ik iets van me heb laten horen. Inmiddels woon ik al bijna twee-en-halve maand in Paramaribo. Ik had niet verwacht dat ik dit ging zeggen, maar ik ben echt van mijn leven hier en van Suriname gaan houden. Ik baal er echt van dat ik al op de helft zit… ondanks dat ik ook echt niet kan wachten om mijn vriendinnen, vrienden en familie weer te kunnen knuffelen.
Het leven hier is fijn. Ik heb veel mensen leren kennen en dat maakt het nog meer als een thuis. Overal waar ik heen ga, feestjes, naar de stad, boodschappen, hardlopen… kom ik mensen tegen die ik ken vanuit hier. Naast dat ik veel stagiaires ken, begin ik ook veel Surinaamse mensen te leren kennen bijvoorbeeld vanuit stage of mensen die ik tegenkom. Wat ik bijvoorbeeld heel leuk vind, is dat ik elke week een paar keer het zelfde rondje hardloop. Bij het Academisch ziekenhuis waar ik dan langs kom, staan parkeerwachters. Zij herkennen me al en juichen me toe en wensen me een wel thuis als ik langsloop, echt heel grappig!
Ook ga ik veel met de andere stagiaires om. We hebben veel huisfeestjes, af en toe een BBQ en komen elkaar tegen met stappen. Het is erg leuk om hier ook vriendschappen op te bouwen.
De afgelopen maand heb ik weer veel verschillende dingen gedaan. Zo ben ik weer bij de vreemdelingedienst geweest met een grote stapel papieren om mijn MKV in orde te maken. Na 3,5 uur wachten is dat gelukt en nu duurt het nog twee maanden totdat ik echt de goede stempel heb…
Op stage ben ik nog druk bezig met de weerbaarheidstraining voor meiden die seksueel misbruikt zijn. Het is erg fijn om te merken dat de meiden je vertrouwen en dat er een band ontstaat. Echter was het wel in het begin erg wennen omdat zij een totaal andere cultuur hebben als wij. Daarnaast zijn er ook hele andere regels. Zo begonnen wij erover dat het niet de bedoeling was om je mobiel te gebruiken tijdens de training, dit is in Nederland heel normaal om te vermelden als je werkt met meiden rond de 16 jaar. Echter kwam toen naar voren dat al deze meiden helemaal geen mobiel hebben… Dat voelde wel even als een blunder.
Eind maart zijn Juul en ik mee geweest samen met drie andere stagiaires met een kamp van Kindertehuis Tamara. Dit kindertehuis is een crisesopvang voor kinderen tussen ongeveer vier en 18 jaar. Het was een erg bijzonder, leerzaam en vermoeiend weekend. Samen met de kinderen sliepen we op de grootste legerbasis van Suriname. We verbleven daar van vrijdag middag tot zondag middag. Beide ochtenden werden we rond vijf uur ’s ochtends gewekt om te sporten. Vervolgens gingen we ontbijten en ’s middags hebben we spellen gedaan, een speurtocht gedaan en gezwommen in een Colakreek. Voor mij was het erg leerzaam om mee te gaan. Alle kinderen hebben zo hun eigen problematiek en verleden. Ieder moet op zijn eigen manier benadert worden en dit was eerst een hele zoektocht. Geen enkel kind heeft een diagnose, maar kenmerken van bepaalde stoornissen kwamen al wel snel naar boven. Het was bijzonder om te zien dat de kinderen zo snel hechten aan je. Kleine kinderen die zich bijna aan je vastklampen voor liefde en aandacht. Maar ook de oudere kinderen en zelfs jongens kwamen stiekem een knuffel halen en vonden de aandacht heerlijk. Toen we zondag aan het eind van de middag terug kwamen, was ik helemaal gesloopt. Een heel weekend politieagentje spelen en continu aandacht geven kost best wat energie. Echter kijk ik wel terug op een heel leerzaam weekend en heb ik een voldaan gevoel. Alle kinderen die zoveel narigheid hebben meegemaakt, hebben een heerlijk weekend gehad, en daar heb ik een bijdrage aan mogen leveren!
Elke maandag en woensdag ga ik nog naar salsa les, dit is erg leuk! Ik vond het eerst een beetje saai worden omdat de pasjes elke week weer opnieuw herhaald werden. Maar samen met Pleunie heb ik de stoute schoenen aangetrokken en hebben we gevraagd of we naar de gevorderde mochten. Dit mocht en is heel erg leuk! Echt weer een beetje uitdaging!
Met Pasen ben ik samen met drie leuke stagiaires naar een festival geweest, Sunglam. Het was een heerlijke zonnige dag en het festival was op een strandje aan de Suriname rivier. We hebben eerst lekker aan de waterkant gezeten met een koud biertje. Later hebben we de hele avond met onze voetjes in het nog warme zand gedanst… Echt heel tof!
Tweede paasdag hebben Juul en ik heerlijk een dagje uitgerust aan het zwembad bij het Krasnapolski-hotel. Ondanks dat het bewolkt was, waren we goed bijgekleurd. De zon is zo fel, die houdt je niet tegen!
Vorige week was er de wandelvierdaagse in Suriname. Het is te vergelijken met de vierdaagse in Nijmegen maar dan heeft iedereen hier hele mooie klederdracht aan. We zijn een middagje wezen kijken: de sfeer was zo vrolijk en iedereen was kleurrijk! Er werd veel gedanst, muziek gemaakt en gelachen.
Ook zijn we naar Damaru geweest (van het liedje: ‘ik heb een tuintje in mijn hart’). Het was echt een Surinaams feestje, wij waren er bijna als enigste Nederlanders. De Surinaamse mensen kunnen zo goed dansen, erg leuk om mee te maken!
Afgelopen weekend zijn Juul en ik samen, op de fiets, naar de dierentuin geweest. Paramaribo Zoo is echt leuk! Totaal anders als in Nederland natuurlijk, maar zeker de moeite waard. Het is een kleine dierentuin en de verblijven van de dieren zijn niet allemaal optimaal. Toen we bij de struisvogels stonden, kregen we het helemaal benauwd. Als de struisvogels een keer tegen het hek zouden aantrappen waren ze los… Laten we daar maar niet aan denken!
Aankomende week gaan we nog lekker stappen, uiteten en hebben we een huisfeestje. Daarnaast ben ik druk aan het aftellen… Papa en mama komen al bijna naar Suriname! Wat een gek idee dat ze hier in mijn ‘Suriname leven’ komen. Maar wat heb ik er zin in om hun eerst plat te knuffelen en dan mee te nemen naar al het moois hier. Ik kan niet wachten!
Zoals jullie lezen verveel ik me zeker niet… Ik heb echt nog géén spijt gehad dat ik hier voor een half jaar ben gaan wonen. Ik laat snel weer wat van mij horen!
Oh ik vind het trouwens erg leuk om jullie (thuisfront) te spreken en te horen hoe het met jullie gaat, dus mocht je een keer tijd hebben… een appje, smsje, mailtje of even Skype/ Facetime is altijd welkom (gelukkig doe ik dit al best veel als ik tijd heb).
Heel veel liefs,
Lonneke
-
14 April 2015 - 21:24
Mam:
ha lief, wat een geweldig leuk verhaal weer! Zo goed dat je het daar zo naar je zin hebt, een mooie combinatie van leerzaam en genieten!
We zullen een super goede gids aan je hebben, als we er zijn. Je kent daar nu al zo goed de weg, weet de leukste plekken en trips te vinden. Dat wordt genieten én lekker smullen.
We tellen de dagen af totdat we komen.
Dat wordt juichen, gillen en sniffen als we elkaar weer zien, vasthouden en knuffelen, haha :-)
Tot gauw lief, ook een dikke kus van pap.
mamsiexxxxxxxxxxxxxx -
15 April 2015 - 12:02
Liz:
Ha lieverd, fijn te horen dat het jou zo goed bevalt in Suriname en dat je de kinderen de liefde geeft die ze missen.
Toppie hoor.
groetjes en een knuffel voor jou
Liz
-
15 April 2015 - 20:06
Lonneke Bakker:
Dankjewel mam! Tot volgende week hihi kus
Dankje lieve Liz! Hopelijk ben jij weer lekker op je plek in Nederland. We missen je wel hier hoor! Dikke knuffel terug xx -
15 April 2015 - 22:46
De Vissertjes:
Lieve Lonneke,
Wat veel bijzondere indrukken krijg je te verwerken ! Heel een boeiende beschrijving over het weekend in het kindertehuis .Fijn dat je er met drie andere stagiaires was ,dan kunnen jullie ervaringen delen want het lijkt me best heftig
Dat salsa dansen ga je in Ned maar aan opa laten zien , doet hij vast mee ( op zijn manier ) ha ha
Liefs van opa en mij -
16 April 2015 - 00:10
Denise:
Heerlijk om te lezen! -
16 April 2015 - 19:01
Lonneke Bakker:
Bedankt voor jullie lieve reacties!
Haha zou ik doen oma, opa aan de salsa haha -
17 April 2015 - 11:50
Bish Ganga:
Hoi Lonneke,
Interessant wederom. Ik kan het allemaal bijna op de voet volgen.
Groet, ook aan Juul,
Bish. -
19 April 2015 - 14:41
Tante Marja:
Heerlijk om te lezen Lon, is echt genieten en ook dat jij het daar erg naar je zin hebt!Je pap en mam
zijn al druk aan het inpakken, leuk voor jullie dat ze naar jou toe komen, kun je het ze allemaal laten zien!
liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
